بیش از ۲۰ زندانی پیشین دوتابعیتی و غیرایرانی که تجربه حبس در ایران را دارند، در نامه‌ای سرگشاده خطاب به نخست‌وزیر سوئد خواستار اقدام جدی این کشور برای آزادی احمدرضا جلالی شده‌اند؛ پژوهشگری که بیش از ۹ سال است با حکم اعدام در زندان اوین محبوس است.
امضاکنندگان این نامه راه‌حلی را به دولت سوئد در راستای مذاکره با دولت ایران پیشنهاد داده‌اند و می‌گویند همزمان با محکوم کردن سیاست «دیپلماسی گروگان‌گیری» تهران، دولت‌ها هم «وظیفۀ اخلاقی» دارند که شهروندان بی‌گناه خود را از زندان‌های خارجی نجات دهند و راه‌حل آن‌ها «فرصتی نادر برای یک اقدام بشردوستانۀ دوجانبه» است.
در این نامۀ سرگشاده به اوولف کریستِرسون، که نسخه‌ای از آن در اختیار رادیوفردا قرار گرفته، آمده است «درحالی‌که جمهوری اسلامی و رویۀ شنیع دیپلماسی گروگان‌گیری آن مقصر اصلی» این وضعیت است، اما دولت سوئد نیز باید به روند صدور «بیانیه‌های خالی از محتوا» پایان دهد و با اضطرار و جدیت به این پرونده رسیدگی کند.
این زندانیان پیشین به‌نقل از برخی دیپلمات‌های سوئدی می‌گویند دولت آن کشور با آقای جلالی به‌عنوان «شهروند درجه دو» برخورد می‌کند و او حمایتی را که شایستۀ آن است، دریافت نمی‌کند.
احمدرضا جلالی در دانشگاه‌های سوئد و بلژیک مشغول کار بود و حدود یک دهه پیش برای شرکت در یک کنفرانس به ایران رفت و بازداشت شد. او که پزشک و متخصص مدیریت بحران است، به محاربه و همکاری با دولت اسرائیل متهم و به اعدام محکوم شد.
سوئد، کشوری که همسر و دو فرزند آقای جلالی ساکن آن هستند، دو سال بعد از بازداشت، به آقای جلالی شهروندی اعطا کرد و از آن زمان پیگیر این پرونده است.
در نامۀ زندانیان پیشین به نخست‌وزیر سوئد، به پست اخیر عباس عراقچی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی در شبکه اجتماعی ایکس اشاره شده که در آن آقای عراقچی به سابقه روابط تجاری نزدیک ایران و سوئد پرداخته و از تغییر این مسیر ابراز تأسف کرده است.
عباس عراقچی با برشمردن مواردی چون پروندۀ احمدرضا جلالی، حملات به ساختمان سفارت ایران در استکهلم و البته محرومیت کودکان مبتلا به «ئی‌بی» یا همان بیماران پروانه‌ای از پانسمان‌های مورد نیاز، خطاب به ماریا استنِگراد، وزیر خارجه سوئد، نوشته است «از همتای سوئدی‌ام دعوت می‌کنم تا در تصمیماتی که ما را به این نقطه رسانده‌اند، تجدیدنظر کند».
امضاکنندگان نامۀ سرگشاده به نخست‌وزیر سوئد می‌گویند پست اخیر وزیر امور خارجه ایران «تلویحاً» پروندۀ احمدرضا جلالی را با موضوع دسترسی به پانسمان‌های مورد نیاز بیماران پروانه‌ای در ایران ربط داده که توسط یک شرکت سوئدی تولید می‌شود و مدت‌ها است فروش آن به ایران به دلیل تحریم‌ها متوقف شده است.
آن‌ها موقعیت کنونی را «فرصتی نادر» برای یک اقدام بشردوستانه توصیف کرده و می‌گویند مذاکرات برای تسهیل صادرات این محصول پزشکی به ایران در قبال آزادی احمدرضا جلالی نه تنها شدنی است بلکه نوشتۀ اخیر عباس عراقچی نشان می‌دهد که تهران از آن استقبال هم خواهد کرد.
سیامک نمازی، از امضاکنندگان این نامه که خود هشت سال در زندان اوین محبوس بوده، دربارۀ این پیشنهاد به رادیوفردا می‌گوید: «ما در واقع انتقاد‌های دو طرف را کلید راه‌حل این مسئله قرار داده‌ایم. یک راه‌حلی پیش پای دو دولت گذاشتیم که هم یک پزشک بی‌گناه دربند نجات پیدا کند و هم صدها کودکی که بی‌جهت در حال رنج کشیدن از یکی از دردناک‌ترین بیماری‌ها هستند.»
بیش از بیست نفری که نامه به نخست‌وزیر سوئد را امضا کرده‌اند، پیشتر در ایران زندانی بوده‌اند. از ایرانی‌های دوتابعیتی مانند مراد طاهباز، نازنین زاغری و جیسون رضاییان تا یوهان فلودِروس، دیپلمات جوان سوئدی که حدود دو سال در ایران زندانی بود، یا بری روزِن، که ازجمله آمریکایی‌های حبس شده در دوران گروگان‌گیری سفارت آمریکا.
این افراد کنار هم آمده‌اند تا برای آزادی احمدرضا جلالی تلاش کنند؛ شهروندی ایرانی – سوئدی که بیش از ۹ سال است در اوین زندانی است و هرچه از دوران حبس او می‌گذرد، وضعیت جسمانی‌اش هم بدتر می‌شود و اخیراً دچار یک حمله قلبی شبانه نیز شده بود.
سیامک نمازی از واشینگتن به رادیوفردا می‌گوید: «خیلی از ما که در همان زندان و حتی در همان بند یا حتی در اتاق ایشان – احمدرضا جلالی- زندگی کردیم، حال او را کاملاً درک می‌کنیم و وضعیت او را کاملاً می‌فهمیم.»
امضاکنندگان نامه که خود را «گروگان‌های پیشین در جمهوری اسلامی ایران» می‌خوانند، می‌گویند صراحتاً دپیلماسی گروگان‌گیری را محکوم می‌کنند اما دولت‌ها هم وظیفۀ اخلاقی دارند که شهروندان بی‌گناه خود را از زندان‌های خارجی نجات دهند «حتی اگر این کار مستلزم انجام مذاکرات دشوار اما اصولی» باشد. به‌گفتۀ آن‌ها، «این لحظه فرصتی نادر برای یک اقدام بشردوستانۀ دوجانبه ارائه می‌دهد» تا احمدرضا جلالی «نه در تابوت» بلکه زنده به خانه بازگردد.
السیا پیپِرنو و چچیلیا سالا شهروندان ایتالیایی، بنجامین بریِر، لویی آرنو و اولویه گروندو شهروندان فرانسوی، و کایلی مور گلبرت استرالیایی از دیگر امضاکنندگان این نامۀ سرگشاده‌اند.
